Implosie (versus explosie)

Implosie moet begrepen worden als het omgekeerde proces van explosie. In plaats van druk ontstaat er onderdruk (vacuüm). De bewegingsrichting is niet van binnen naar buiten, maar van buiten naar binnen. De brandstof zet niet uit, maar krimpt in. Er ontstaat geen warmte, maar koelte. Er ontstaat geen afbraak van de brandstof, maar juist opbouw.

Net als een explosie kan een implosie alleen mechanisch benut worden als hij binnen een afgesloten ruimte plaats heeft.

Het proces kan aangestuurd worden door een temperatuurverandering, een chemische reactie, of een beweging. Meestal gaan deze drie hand in hand.

Als brandstof voor zijn implosies gebruikte Viktor Schauberger water (vloeibaar, of gasvormig) Als reactiekamer gebruikte hij de ‘kolkbuis’.

De reactie: de volumeverandering van het water, heeft veel te maken met de staat van het zuurstofatoom. Zoals bekend wordt zuurstof actiever (agressiever) bij oplopende temperaturen, en passiever bij dalende temperaturen. Viktor Schauberger observeerde dat de zuurstof—mits voldoende verspreid—bij oplopende temperaturen, de in het water aanwezige koolstofatomen bindt/consumeert (denk aan roestvorming). Andersom binden de koolstofachtige atomen bij dalende temperaturen (tot 4ºC) de zuurstof. In het eerste geval ontstaat volumetoename, in het tweede volumereductie.

Het mag Viktor Schaubergers verdienste genoemd worden een beweging gevonden te hebben die in water ‘spontaan’ implosie oproept. Dit is de inwindende spiraalbeweging.

Het bijzondere van deze beweging is dat het centrifugentie (middelpuntvlieding) en centripetentie (middelpuntzoeking) combineert. Dit is belangrijk omdat zuurstof een centrifugale neiging heeft, en koolstoffen een centripetale (Viktor’s observatie)

De kettingreactie die in water optreedt wanneer het door een spiraalgewonden buis geleid wordt, voltrekt zich als volgt.

De positief geladen zuurstof beweegt zich centrifugaal, en migreert naar buiten. De negatief geladen koolstoffen concentreren zich rond de as.

(afbeelding van de PKS-CD Wasser, das Blut der Erde).
Hierdoor ontstaat in het water een spanning. Deze toegenomen spanning herstructureert de relatief losse watermoleculen, en verdicht daarmee het water. Er ontstaat een zuiging, die een temperatuurdaling oproept. De passieve zuurstof wordt gebonden door de actieve koolstoffen. Dit resulteert in een radicale volumevermindering. Dit proces kan zichzelf exponentieel uitbreiden.